Batticaloa, de stad van de zingende vissen.

 28 januari

Na enkele dagen van “rust” namen we alweer afscheid onze Mevrouw en Mijnheer, van de Leeuwenrots en de grotten, van ons geliefde plaatsje Sigirya. Terug naar de zee, oostwaarts naar Batti.  Een oerecht singalees stadje, omringd door lagunes waar op kleine schaal gevist wordt, verbonden door bruggen,  alsof het lijkt dat je op een eiland zit. Het oude stadje is erg compact, een mooie nieuwe witte boulevard is aangelegd, een Dutch fort mag niet ontbreken al werd het door de Portugezen gebouwd. S’avonds twinkelt het stadje als een kerstboom door de verlichting van de vele straat winkeltjes. De Kallady brug steek je over om naar de onmetelijk witte stranden te gaan die zich uitstrekken langs de Indische Oceaan Buiten enkele Tsunamiherinneringen en stroken palmbomen ben je er met de Zeewind en de Oceaan alleen.

Bij volle maan zouden de bewoners de sloepen te water laten bij de brug, met oor op hun roeispaan horen ze een ritselend geruis opstijgen uit de diepte: het zijn de vissen die zingen!