Argum Bay waar surfers de helden zijn…

 29 januari

Langs de kustlijn trekken we alsmaar meer zuidwaarts, we zoeken de mooiste stranden van Sri Lanka op. De zuiverheid en ongereptheid van deze oorden zijn  onbeschrijfelijk mooi. Je hoeft alleen maar rond te kijken:  de fascinerende kracht van de golven die torenhoog opzwiepen en om zich daarna op de stranden neer te storten en hun witte schuimscherm als een gewaad voor je voeten te spreiden. Het was nog kalm aan de “beach”, nog te vroeg voor Surfers. Deze baai is een grote trekpleister voor die sportieve plankfanaten. Vanaf april, als de golven naar hun hoogste toppen reiken dan komt er hier een massa toeristen om zich te laten gaan op het stormachtig geweld in de branding.

Zalige wandelingen, de vissers krijgen hun schuiten met moeite aan wal. Ook voor hen is de juiste golf belangrijk om door de branding te geraken, af en toe keert de schipper terug de zee in om het landingsmanoeuver over te doen. Eens land geraakt is het alle hens aan dek, toeristen niet gespaard, om het logge vaartuigje het strand op te sleuren eens het geen water meer onder zijn kiel krijgt. De  vangsten zijn mager, visseizoen is voorbij. Toch slaagt een enkeling er nog in om een grote joekel binnen te trekken. De netten worden geledigd, en volgens hun systeem opgeplooid. Met handen en voeten worden diegenen die stuk raakten, weer gerepareerd…

We verbleven helemaal alleen in een kleine bungalow bijna met de voeten op het strand. Onze gastheer was moslim, zoals gans A-bay en het bijhorende stadje Pottuvil. Vriendelijk was hij zeker en koken kon hij erg goed vooral de verse vis die hij ons voorschotelde was zo  kruidig lekker klaargemaakt en wij lieten het niet aan ons hartje komen.

Om van de ganse natuur te genieten sloten we de laatste dag af met een “watersafari” langs de mangroven. We zouden weer minstens krokodillen zien, olifanten….vooral vogels.

Een geïmproviseerde catamaran(!) lag al te water, we namen plaats op het versterkte zeil en de bootsman peddelde ons verder. Ik moet zeker niet vertellen dat de olifanten, noch de krokodillen op hun post waren. Wel was de 1,5 uur durende glijtocht over de het wateroppervlak wel prachtig. De stilte, de oevers opgevuld met groen van de struiken en bomen die in de reflectie van de avondzon   op stelten leken te staan in het water. Zoals overal waar water is, is er een vogelparadijs. Langs de oevers zaten ze in de bomen te wachten en scheerden voor onze neus over het wateroppervlak bij het kolkende geluid van de peddel.