Een verhaal appart:De vissers van Welingama, een bewonderenswaardig volkje.

Een baai verder dan Merissa is er het vissersstrand van Welingama dat kleurrijk bezaaid ligt met prachtige vissersboten, speciaal van vorm, lang en smal, om ter stoerste benamingen: Lion of Juda, Sky Walker, New Sealand... Afstekende rode netten vakkundig op een stapel geplooid. Kort na de middag begonnen de bruin getaande vissers hun boten in zee te slepen of was het duwen of de twee? In ieder geval een zeer inspannende bedoening waarbij op 4m afgezaagde boomstammen in de ronde openingen van de romp gestoken worden. Letterlijk de schouders eronder, handen in de heupen als steun en bij een toestromende water golf werd de boot met man en macht in cadans naar de zee toegebracht tot hij water pakte, motor aan, het gekleurde volkje kroop vliegensvlug het vaartuig op en aan de masten hangend kozen ze het sop voor een vistocht op zee. Zo vertrokken ze één voor één behalve ene, de New Sealand, die moest terug het water uit want hij bleek zijn waterdichtheid verloren te hebben. Hetzelfde spektakel herhaalde zich in omgekeerde richting. Daar iedereen al de zee op zat waren de overgeblevenen niet talrijk genoeg om de zware klus te klaren. Wij, toeristen, fototoestel in de hand, werden gewenkt om mee te helpen wat we maar al te graag deden. Op commando heffen en strand op duwen. Alle netten en andere bootattributen werden vastgesjord en weer alle mankracht verzameld om de boot op zijn zij te kantelen. Zo te zien ging die niet ver meer de zee op geraken, 2 grote scheuren in de polyesteren bodem. Met primitieve instrumenten, bestaande uit een versleten soort beitel en om te kloppen een stevig boomstammetje, begonnen ze de kapotte stukken eruit te halen, we hadden dan pas echt met hen te doen wetende dat met een klein slijpschijfke  de klus zo zou zijn geklaard. We namen afscheid van de moedige en zeer joviale mensen waarmee we weer heel even iets mochten met delen…

Spijtig dat de videofilmpjes niet op de blog geraken.